Dziewiętnastego dnia czerwca obchodzić będziemy uroczystość odpustową
w naszej parafii związanej tytułem z Trójcą Przenajświętszą. To po
prostu imieniny. Tylko Patrona mamy szczególnego - samego Trójjedynego
Wszechmogącego Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego. Tego, Który nas
stworzył, nieskończenie ukochał, odkupił i uświęcił oraz wlał w serca
swoją miłość i nadzieję radosnej z Nim wiecznej wspólnoty. Spróbujmy
więc w
najkrótszych słowach - zawsze niewystarczających - przybliżyć sobie
jeszcze raz, Kim jest nasz Patron.
Tajemnica Trójcy Świętej należy do największych w naszej wierze.
Wszak Bóg jest niepojęty, jak i niepojęta dla nas jest Jego
nieskończona miłość. O dobroci i miłości Bożej, o Jego miłosierdziu
czytamy w Starym Testamencie, ale prawdę o współistnieniu Trzech Osób
Boskich wyraźnie objawia nam dopiero Nowy Testament.
Nie ma w nim wprost traktatu na temat Trójcy Św. O wielkości tej
Tajemnicy świadczy fakt wielowiekowego zmagania największych intelektów wśród Ojców Kościoła: w jaki sposób ukazać, zrozumieć
Objawienie, które mówi wyraźnie, że jest Jeden Bóg. A jednak Bóg Ojciec
jest Bogiem, Syn Boży jest Bogiem i Duch Święty także jest Bogiem. Po
kilku wiekach zmagań rozróżniono między pojęciami NATURA BOSKA i
OSOBY BOSKIE. Jest jeden Bóg, jedna natura Boska, ale Trzy Osoby
współistotne - równe w Bóstwie i odbierające jednakową chwałę, cześć i
uwielbienie, tworzące wspólnotę nieskończonej i doskonałej miłości.
Jezus mówił "idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody,
udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego" (Mt 28,19).
Kościół od początku wyznawał Trójcę Świętą, choć nie od razu umiał
nazwać relacje w Trójcy Św. Ale wszystkie sakramenty i nauczanie,
sakramentalia i wszelka pobożność odbywa się w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego. ta prawda przenika w Kościele wszystko. "Otóż wiara katolicka
wymaga, abyśmy czcili Jednego
Boga w Trójcy, a Trójcę w jedności. Ani Osób między sobą nie mieszając,
ani też nie rozdzielając istoty. Inna jest bowiem Osoba Ojca, inne Syna i
Ducha Świętego jedno jest bóstwo, równa chwała i współwieczny majestat"
(św. Atanazy). Ma to swoje konkretne przełożenie i konsekwencje.
Życie Boga jest wzajemnym darem Osób. Jest Wspólnotą. Ojciec jest
Początkiem bez początku, rodzącym Syna i będący wraz z Synem Źródłem
Ducha Świętego. On powołał wszystko do istnienia. On też posłał swego
Syna, aby dokonał dzieła zbawienia i uczynienia nas swoimi przybranymi
dziećmi. W Nim mamy "śmiały przystęp do Boga". Dzieło Chrystusa dopełnia
Duch Święty posłany od Ojca i Syna. Przez Ducha Świętego bowiem Ojciec i
Syn przychodzą do człowieka
i czynią i niego swe mieszkanie. Stajemy się więc uczestnikami Bożego
życia i Bożej Wspólnoty. Stara karmelitańska maksyma głosi: Nec Deus nec
homo solitarius est - ani Bóg ani człowiek nie jest samotnikiem.
Człowiek nigdy nie jest sam. Jest powołany do tego, by odkrywać swoje
powołanie do relacji z Bogiem, do przebywania w Jego Obecności, do Jego
miłości. Zresztą to powołanie wyraża się przez pragnienie dzielenia
swego życia z kimś, jest to pragnienie kochania i bycia kochanym,
pragnienie uczynienia daru z siebie dla innych. W tym m.in. jesteśmy
podobni do Boga-Wspólnoty.
Wiara w Trójcę Świętą określa nie tylko sposób wierzenia, ale
kształtuje konkretne postawy i dążenia. Wiele prac teologicznych
powstało nt. Trójcy Świętej. Ale ikona Mistrza Rublowa z XIII wieku,
ukazująca Trójcę w postaci jakby trzech Aniołów, trafnie i prosto wyraża
prawdę o Niej. Patrzący na ikonę widzi trzy Osoby wokół stołu - znak
tworzenia wspólnoty. Na stole znajduje się kielich, oznaczający miłość i
ofiarę.
Ale od strony patrzącego przy stole jest miejsce - właśnie dla tego, kto
patrzy na tę ikonę. Jest to zaproszenie do stołu, do Wspólnoty, do
miłości, do dawania siebie i otrzymywania. Nie można nie skojarzyć tego
widoku ze stołem Eucharystycznym.
Bóg objawił się nam w historii jako Bóg, który kocha i poszukuje
człowieka. Czujmy się zaproszeni do tej Wspólnoty, do wpatrywania się w
Boga (adoracja), wsłuchiwania się w Jego głos (Słowo Boże), do
przebywania w Jego obecności (modlitwa, myślenie o Nim). Komunia z
Bogiem, jedność z Nim, dokonuje się w Kościele. Jest to Wspólnota samego
Boga. Czujmy się w niej jak dzieci w wielkiej rodzinie. Głośmy postawą,
miłością, czasem
słowem, o tym zaproszeniu każdemu człowiekowi. Polecamy również artykuł o odpustach.
|